Kiedy skończy się remont?

Wiadomo, remont nigdy się nie kończy, ale chciałoby się pomieszkiwać w bezpiecznej strefie czystości. A tu ciągle coś wypada. W pokoju zwanym kiedyś mrówczanym, a obecnie kocim, mamy piękny sufit. Wszystkie deski udało się odzyskać i oczyścić z grubej warstwy lakieru. Ten widok cieszył nas niezmiernie, chociaż co jakiś czas coś nam sypało się na głowę. Kiedyś powinno się wysypać do końca. He, he, wygodnie tak się pocieszać.
Przyszedł czas na remont piętra, a wtedy na parterze spomiędzy sufitowych desek zamiast małych paprochów zaczęły wypadać kamyki, plewy i nie wiadomo co jeszcze. Postukałam kijem od miotły w jedną desek, a ona pięknie podniosła się i obsypała mnie piaskiem. Nie chciało się od razu rozebrać sufitu i oczyścić, to mam. Znowu wszędzie zapylone.

I na co ja narzekam?! Już wkrótce czeka nas wymontowywanie dziesięciu okien i chyba skończy się na robieniu nowych.

A na przekór wszystkiemu dom na zewnątrz nadal pięknieje :)

 

Chociaż... Nie mogę sobie wybaczyć, że wybrałam kolor elewacji bez zrobienia próbki. Jestem zmęczona tym remontem, łażeniem po sklepach, ciągłym podejmowaniem "bardzo ważnych decyzji".  Nie chciało mi się kupować 1 litra, malować fragmentu i wracać po resztę. Chciałam mieć to już za sobą, więc byle co, byle szybciej. No i wyszło okropnie jasne, obrzydliwie sterylne. I czemu nie zrobiliśmy baranka, skoro staramy się wszystko odtworzyć jak najwierniej? Miała być szara !!! Dopadła nas pomroczność jasna czy co? Kiedy spoglądam na dom idąc po ulicy, w pierwszej chwili myślę: Oesu, ale ktoś spaścił tę renowację! A w drugiej chwili:  Aha, to my.
Pocieszam się, że wygląd poprawi rozrośnięcie się pnących róż, wzdłuż ścian posadziłam jedenaście, w tym siedmiometrowe giganty.  Lykkefund wystarczy na zasłonięcie południowej elewacji do wysokości pierwszego piętra. Po kilku latach oczywiście. Na razie ma pół metra :)))